On air

Every Saturday @ Midnight


F(reaking)_Rock Show

F(reaking)_Rock Show

20/7/11

Το τέλος μιας σχέσης…

Εδώ και πολύ καιρό (από τις 11 Ιουλίου συγκεκριμένα) θα έπρεπε να έχω ενημερώσει το blog μου ότι το F_Rock Show δεν βρίσκεται πια στον αέρα του Rockha. Για συναισθηματικούς λόγους το απέφευγα όμως νομίζω πως 9 μέρες μετά και αφού πέρασαν 2 «εκπομπές» όπου το F_Rock Show δεν έκανε το συνηθισμένο του ταξίδι στο χωροχρόνο της Metal είμαι έτοιμη πια να κόψω τον ομφάλιο λώρο.




Δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς τους λόγους που με έκαναν να αποχωρήσω από το σταθμό, είναι βλέπετε και κάποια πράγματα που δεν γίνεται να δημοσιοποιηθούν. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως δεν υπήρξαν ίντριγκες, τσακωμοί κλπ. Όσο κλισέ και μπανάλ κι αν ακούγεται με τους περισσότερους παραγωγούς έχω τις καλύτερες σχέσεις (με τους υπόλοιπους απλά δεν είχα ποτέ σχέση) και εύχομαι πραγματικά ο σταθμός να συνεχίσει τις επιτυχίες του και να μεγαλώνει διαρκώς το παρεάκι του.


Στο Rockha είχα βρει την ελευθερία να παίζω τις αγαπημένες μου μουσικές, να έχω στη διάθεσή μου ένα πολύ καλά εξοπλισμένο studio και να μπορώ να λέω ό,τι θέλω στον αέρα. Ιδανικό δεν ακούγεται;


Αν πρέπει οπωσδήποτε να αιτιολογήσω το «διαζύγιο» μου με το Rockha η επίσημη αιτιολογία που θα αναγραφόταν στο «διαζευκτήριο» θα ήταν «ασυμφωνία χαρακτήρων». Διαφορετικές απόψεις που δεν τις βλέπεις στην αρχή, τυφλωμένος από το πάθος και τον έρωτα, όμως σιγά σιγά έστω και αν τα συναισθήματα παραμένουν τα ίδια, «βλέπεις» πιο καθαρά. Έτσι κι εμένα μου πήρε 14,5 μήνες περίπου να καταλάβω πως οι «διαφορές» ήταν τόσο μεγάλες που δεν θα μπορούσα να τις γεφυρώσω. Υπέρμαχος του «αγαπάω τον άλλο όπως είναι και δεν προσπαθώ να τον αλλάξω», προτίμησα να φύγω. Ήξερα από πριν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να προσπαθήσω να αλλάξω εγώ το σταθμό, αλλά ελλόχευε ο κίνδυνος να αλλάξει αυτός εμένα.


Για μένα είναι άσπρο ή μαύρο, όλα ή τίποτα… Ποτέ δεν ήθελα να ζω στο «γκρίζο»,, ποτέ δεν ήθελα να έχω «κάτι από το τίποτα» και ακόμα περισσότερο δεν ήθελα να έχω υποκοριστικά στη ζωή μου… Όταν λοιπόν στην ερώτηση «Τι κάνεις;» έπιασα τον εαυτό μου να απαντάει «εδώ, μωρέ, εκπομπούλα» κατάλαβα πως κάτι δεν πάει καλά. Ο «έρωτας» μου είχε γίνει συνήθεια, καθημερινότητα και τότε δεν έκρουσε απλά ο κώδωνας του κινδύνου, αλλά ολόκληρα καμπαναριά χτυπούσαν μέσα στο κεφάλι μου…


Το τέλος δόθηκε σε δύο εκπομπές, ήθελα να κλείσει αυτή η ιστορία όπως περίπου άρχισε, με τρομερή όρεξη να πω πράγματα και να παίξω αγαπημένα τραγούδια και με μία ελληνική μπάντα που θα ερχόταν για ένα δύωρο αφιέρωμα… 7-7 οι Outloud στο studio και 11-7 μια εκπομπή που είχε τα πάντα, συγκίνηση, γέλια, δάκρυα…


Είναι από τις δύσκολες αποφάσεις που έπρεπε να πάρω στη ζωή μου, να φύγω πρώτη έστω και αν ξέρω πως θα πονέσω περισσότερο έτσι. Δεν ξέρω πιο θα είναι το «ραδιοφωνικό» μου μέλλον, δεν είμαι υπέρ του ο έρωτας με έρωτα περνάει και έτσι δεν έχω βρει νέα στέγη, ελπίζω να επουλωθούν οι πληγές μου και ποτέ δεν λέω ποτέ, μπορεί λοιπόν να ξανασυναντηθούμε στον «αέρα»… Μέχρι τότε θα σας αφήσω με ένα ευχαριστώ και ένα κομμάτι που ακούω συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις…